Ο πόλεμος των συμμοριών και η σφαίρα που σκότωσε τις αυταπάτες για όσα συμβαίνουν στη Νέα Ιωνία

Μία σκληρή πραγματικότητα αποκαλύφθηκε στη Νέα Ιωνία, με τον πλέον αδυσώπητο τρόπο: τον άδικο χαμό ενός αθώου ανθρώπου, που βρέθηκε απλά τη λάθος στιγμή στο λάθος τόπο.

Ποια στιγμή; Τη νύχτα της Τρίτης. Σε ποιον τόπο; Σε ένα καφέ της Νέας Ιωνίας. Εκεί που θα μπορούσε να βρεθεί ή να περνάει οποιοσδήποτε. Το θύμα, ο 39χρονος άντρας, που σήμερα κηδεύεται στον τόπο του, την Αλβανία, δεν είχε παραβατική συμπεριφορά. Εργαζόταν ως υδραυλικός και διεκδικούσε φιλήσυχα το δικαίωμά του να κυκλοφορεί στην πόλη που ζούσε, τη Νέα Ιωνία. Στην πόλη που ζουν σχεδόν 65.000 άνθρωποι, με βάση την τελευταία απογραφή.

Το μοιραίο βράδυ πήγε στην καφετέρια για να δει ποδοσφαιρικό αγώνα κι όταν κατάλαβε πως ένας καυγάς με όπλα και θερμοκέφαλους ξεκινούσε δίπλα του, πετάχτηκε έντρομος και κίνησε να φύγει. Σ’ αυτή την κίνηση ακριβώς, τον πέτυχε η σφαίρα που του στέρησε τη ζωή. Στη θέση του θα μπορούσε να βρίσκεται οποιοσδήποτε.

Αιτία, όπως δείχνουν τα στοιχεία που σήμερα δημοσιοποιούν όλα τα μεγάλα ενημερωτικά δίκτυα, ήταν το ξεκαθάρισμα λογαριασμών δύο σκληρών συμμοριών. Και οι δύο έφτασαν στον τόπο του εγκλήματος με τα πανάκριβα αυτοκίνητά τους, έχοντας λυμένο το ζωνάρι τους για καυγά. Το διακύβευμα ήταν ποιος θα εισπράξει το αντίτιμο για την προστασία στην περιοχή.

Αυτή την περιοχή, που συμπληρώνει ένα αιώνα ζωής από τότε που οι ταλαιπωρημένοι Μικρασιάτες πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στα εδάφη της και στέριωσαν ένα σύγχρονο θαύμα εμπορίου και προκοπής.

Πώς βρέθηκαν αυτοί οι άνθρωποι στη Νέα Ιωνία

Οι εικόνες των σκληροτράχηλων κακοποιών, που τσακώθηκαν στη Νέα Ιωνία κάνουν ήδη σεργιάνι στις οθόνες και τρομοκρατούν τους πάντες. Άλλοι ενεργούσαν για τα κυκλώματα των φυλακών κι άλλοι για τα κυκλώματα της Αθηναϊκής νύχτας. Ένας από όλους έβγαλε το όπλο του και σκότωσε έναν άνθρωπο. Ταυτόχρονα όμως σκότωσε και τις τελευταίες αυταπάτες για το τι συμβαίνει γύρω μας.

Η ερώτηση που κάνει το γύρο της πόλης είναι “Πώς βρέθηκαν αυτοί οι άνθρωποι στη Νέα Ιωνία”. Οι ευνομούμενες κοινωνίες, που λειτουργούν με υγιείς συνθήκες ανταγωνισμού, όχι μόνο δεν τους χρειάζονται αλλά έχουν τρόπους να τους αποβάλλουν κιόλας, ως ξένα σώματα. Η ίδια ερώτηση ευχόμαστε όλοι να απασχολήσει και τους ιθύνοντες της πόλης, που τυπικά και ουσιαστικά έχουν ευθύνη για την προκοπή ή την παρακμή της.