Στη Νέα Ιωνία το βραβείο για το καλύτερο φύλλο της Αθήνας

Όποιος ζει στη Νέα Ιωνία είναι αδύνατον να μην ακούσει για το ξεχωριστό φύλλο και τις πίτες τους. Σε ένα στενό της Λεωφόρου Ηρακλείου, στην οδό Ευαγγελικής Σχολής βρίσκεται το νοστιμότερο φύλλο που μπορεί κάποιος να απολαύσει στην Αθήνα.

Στις δίπλες του η οικογένεια Γουναρίδη τύλιξε όλη την ιστορική νοστιμιά που μετέφεραν οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία στη Νέα Ιωνία μετά τον ξεριζωμό. Έτσι για σχεδόν 8 δεκαετίες καθημερινά στο μικρό στενό της Ευαγγελικής Σχολής η Νέα Ιωνία ξέρει πως θα απολαύσει πεντανόστιμες αχνιστές πίτες με το καλύτερο φύλλο της Αθήνας.

Τώρα και με την επίσημη “σφραγίδα” και το ανάλογο βραβείο από το “Γαστρονόμο” της εφημερίδας “Καθημερινή”. Διαβάστε το πλήρες ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε χθες.

Αξιοποιώντας τις παραδοσιακές, οικογενειακές συνταγές που έφερε η οικογένεια από τη Μικρά Ασία, το εργαστήριο φύλλου και πίτας «Δήμητρα Γουναρίδη» έχει καταφέρει να γίνει σημείο αναφοράς στη Νέα Ιωνία, διατηρώντας δεκαετίες τώρα σταθερή πελατεία και επιμένοντας στη χρήση ποιοτικών πρώτων υλών. Ειδικά τις ξεροψημένες, τραγανές τηγανητές πίτες τους τις ξεχωρίζουμε με κλειστά μάτια, ύστερα από τις δεκάδες φορές που τις έχουμε δοκιμάσει ακόμα και σε τυφλές γευστικές δοκιμές.

Εργαστήριο «Δήμητρα Γουναρίδη» — Το εργαστήριο βρίσκεται στην προσφυγική γειτονιά της Νέας Ιωνίας

Το περίτεχνο φύλλο ματσόβεργας που βγαίνει καθημερινά διάφανο και φίνο σαν μεταξωτό σεντόνι, όπως επίσης και τις ζύμες κουρού, κανταϊφιού και πίτσας και τα φύλλα σφολιάτας, με αληθινό αγελαδινό βούτυρο Βρετάνης, τα χρησιμοποιούν και τα προτείνουν ένθερμα πολλοί διακεκριμένοι σεφ, ανάμεσα στους οποίους και η δική μας Νένα Ισμυρνόγλου.

Ο Ηλίας Γουναρίδης συνεχίζει το έργο των παππούδων του 78 χρόνια μετά

Η ιστορία της οικογενειακής επιχείρησης ξεκινά επίσημα το 1945 από τον Τάσο Γουναρίδη, πρόσφυγα από τη Σπάρτη Μικράς Ασίας. Ο περιπετειώδης ερχομός του οκτάχρονου Τάσου στη Νέα Ιωνία ξεκίνησε το ’22, όταν μαζί με τη μάνα του Ευλαμπία και τις δύο αδερφές του έφτασαν από τη Σπάρτη στην Αττάλεια και με καράβι στον Πειραιά, μόνο με τα ρούχα τους, μερικές εικόνες και ένα πουγκί χρυσαφικά. Ο Τάσος έγινε κουλουράς για να τα βγάλουν πέρα κι αργότερα έπιασε δουλειά στο ιστορικό ζαχαροπλαστείο του Τσίτα.

Η γιαγιά Δήμητρα Γουναρίδη μαζί με τον παππού Τάσο έστησαν το ’45 το μικρό εργαστήρι τους στη Νέα Ιωνία

Η Δήμητρα Γουναρίδη έμαθε τις μικρασιατικές συνταγές της πεθεράς της και τις τελειοποίησε

Ήταν ικανός και πρόκοψε. Άνοιξε ένα υποτυπώδες εργαστήρι, στο υπόγειο του προσφυγικού σπιτιού τους, και με λίγες οκάδες αλεύρι μόχθησε, αλλά τα κατάφερε. Στήριγμά του η γυναίκα του Δήμητρα, η οποία έμαθε τις μικρασιατικές συνταγές της πεθεράς της, τελειοποίησε τις πίτες, έφτιαχνε κουρκουμπίνια και τουλουμπάκια, κι εκείνος, άριστος τεχνίτης, έκανε τα φύλλα ματσόβεργας (Βηρυτού), ξακουστά σε όλη τη χώρα. Έστελναν παραγγελίες στα Γιάννενα, στην Κέρκυρα, στην Πάτρα και στα καλύτερα ζαχαροπλαστεία της Αττικής, όπως στο Ρωσσικόν και στον Ασημακόπουλο.

«Αυτό το βραβείο ανήκει δικαιωματικά στον πατέρα μου που με πολλή δουλειά κράτησε ζωντανή τη μικρασιατική παράδοση των προγόνων μας» είπε στην εκδήλωση των Βραβείων Ποιότητας ο Ηλίας Γουναρίδης, για τον πατέρα του Γιώργο

Τα παιδιά τους, Γιώργος, Θανάσης και Δαμιανός, μεγάλωσαν μέσα στο μαγαζί που δεν έκλεινε ποτέ, έφτιαχναν φύλλο κανταΐφι στα διαλείμματα του σχολείου κι όταν ήρθε η ώρα, έπιασαν κι αυτοί τους πλάστες. Ο Γιώργος μαζί με τη γυναίκα του, Μάτα, συνέχισαν την επιχείρηση των γονιών τους και εδώ και λίγα χρόνια ανέλαβε τα ηνία η τρίτη γενιά, ο γιος τους Ηλίας Γουναρίδης. Με πίστη στη βασική αρχή, που είναι η εξαιρετική πρώτη ύλη, παράγει χειροποίητα τα παραδοσιακά ισλί κεντημένα ένα ένα με το τσιμπιδάκι, τα μαστιχωτά τσουρέκια, τα φανταστικά σμυρναίικα κουλούρια, που έχουν μόνο χυμό και πούλπα από πορτοκάλι.

Όση ώρα ήμουν εκεί, μέτρησα πέντε τηγανιές από τις διάσημες τρίγωνες πίτες τους να βγαίνουν και να εξαφανίζονται καυτές από τους πρωινούς πελάτες. Παστουρμαδόπιτες, κιμαδόπιτες, τυρόπιτες, μανιταρόπιτες, συννεφένιες κι αλάδωτες, με τραγανό φύλλο, γεμισμένες με διαλεχτά υλικά, όπως εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, ΠΟΠ κασέρι και φέτα. «Οι γεμίσεις του Ηλία είναι πολύ καλύτερες από τις δικές μου», λέει καμαρώνοντας ο πατέρας του. Τα ταψάκια με τα σου μπουρέι (su böreï: πίτες με βραστό φύλλο), τις πίτες Καισαρείας και τα σπέσιαλ σιροπιαστά, όπως το σαραϊλί, που πωλούνται είτε ψημένα είτε ωμά, για να τα ψήσει ο πελάτης στο σπίτι του, γίνονται καθημερινά ανάρπαστα.