e-neaionia

Μπακαλιάρος: Η συνήθεια της 25ης Μαρτίου που έγινε …λατρεία

Ο Μπακαλιάρος δεν λείπει από το τραπέζι της 25ης Μαρτίου που έχει αυστηρές διατροφικές επιλογές κατά τη θρησκευτική μας παράδοση.

Η βασική αιτία έγκειται στις επιταγές της Ορθοδοξίας που επέβαλλαν μία μικρή παρέκκλιση από την νηστεία της Σαρακοστής μόνο αυτή τη μέρα της τιμής και μνήμης του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Ως γιορτή αφιερωμένη στη Θεοτόκο το τελετουργικό επιτρέπει να καταλύονται ψάρι, οίνος και λάδι.

Γιατί τρώμε μπακαλιάρο την 25η Μαρτίου

Ο βασικός λόγος είναι κυρίως οικονομικός και πρακτικός. Ο μπακαλιάρος και ιδιαίτερα ο παστός ήταν παραδοσιακά προσιτός σε όλες τις περιοχές της ελληνικής επικράτειας, ακόμη και στην ενδοχώρα και είχε προσιτή τιμή.

Η επιβεβλημένη ψαροφαγία έπρεπε να υιοθετήσει ένα είδος στο οποίο να έχουν πρόσβαση όχι μόνο οι παράκτιες περιοχές αλλά και η ηπειρωτική χώρα, που δεν βρεχόταν από θάλασσα. Έτσι ο μπακαλιάρος, που κάλλιστα υπήρχε παντού ως αλίπαστο είδος, ήταν μία πρέπουσα λύση.

Επιπλέον, η τιμή του ήταν προσιτή σε όλους και έτσι το εκκλησίασμα μπορούσε κάλλιστα να τηρήσει το θρησκευτικό κάλεσμα

Μπακαλιάρος: Το εύρημα των Βίκινγκς

Η ιστορία του μπακαλιάρου ξεκινάει από την εποχή των Βίκινγκς, όπου πρωτοεμφανίστηκε σαν εμπορικό προϊόν περί το 800 μ.Χ. Μάλιστα, λέγεται ότι κυνηγώντας βακαλάους, οι Βίκινγκς ανακάλυψαν κατά λάθος το «Νέο Κόσμο».

Πρώτοι, πάντως, τον πάστωσαν οι Βάσκοι, που ξεκίνησαν το εμπόριο του μπακαλιάρου από το Μεσαίωνα και τον ονόμασαν «ψάρι του βουνού», ενώ στη χώρα μας, ήρθε τον 15ο αιώνα και στο ελληνικό τραπέζι μπήκε κατά τη διάρκεια της σαρακοστιανής νηστείας.

Με εξαίρεση τα νησιά, όπου υπήρχε πάντα φρέσκο ψάρι, στην υπόλοιπη Ελλάδα ο παστός μπακαλιάρος ήταν η αγαπημένη λύση των νοικοκυριών για πολλές δεκαετίες.

Επιπλέον, για πολλές δεκαετίες ο μπακαλιάρος λειτουργούσε ως εισαγώγιμο ανταλλακτικό αγαθό. Δίναμε δηλαδή, σταφίδες στους Βρετανούς και μας έδιναν σε αντάλλαγμα μπακαλιάρο.