Ζητείται Ελπίς: Επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε ο τίτλος μυθιστορήματος του Αντώνη Σαμαράκη, καθώς η Ελλάδα για μία ακόμη φορά αποδεικνύεται χώρα …θερινή.
Όσο κι αν ο ψηφιακός μετασχηματισμός του Κυριάκου Πιερρακάκη παλεύει να εκσυγχρονίσει τις παθογένειες της γραφειοκρατίας, όσο κι αν η δια βίου μάθηση προσπαθεί να αλλάξει το συλλογικό μορφωτικό επίπεδο, όσο κι αν ο συνέλληνας είχε το χρόνο (λόγω πανδημίας) να αναθεωρήσει επιλογές και συμπεριφορές, αρκεί μία κακοκαιρία για να φύγει το λούστρο και να φανεί όλη η προχειρότητά μας.
Η Ελπίς που χιόνισε χθες το Λεκανοπέδιο της Αττικής, απέδειξε πόσο ελλειποβαρείς παραμένουμε στη διαχείριση κρίσεων. Και μάλιστα, κρίσεων που έχουν προαναγγελθεί, όπως μία κακοκαιρία, για την οποία Μετεωρολόγοι και δημοσιολόγοι μας ενημέρωσαν επαρκώς και εγκαίρως.
Ζητείται Ελπίς στο επιτελικό κράτος
Στο Λεκανοπέδιο της Αττικής, εκεί δηλαδή που συνωθούνται μερικά εκατομμύρια άνθρωποι (σχεδόν ο μισός ελληνικός πληθυσμός) οι αρμόδιοι δήλωναν περιχαρείς έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τα πάντα, ποζάροντας πλάι σε στοίβες αλατιού. Οι Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας δήλωναν επίσης έτοιμες. Καρπώνονται τόσες αυξήσεις στους λογαριασμούς άλλωστε, που τα δίκτυα θα πρεπε να ελέγχονται με διαστημικές ταχύτητες και να επιδιορθώνονται αυθωρεί και παραχρήμα. Με πραγματικά τεράστιες αμοιβές και προνόμια για τους ανθρώπους που χρειάζεται να κρεμαστούν σε στύλους, με τέτοιες συνθήκες.
Αλλά σχέδιο θα έπρεπε να είχαν και οι υπεύθυνοι στα κοντρόλ κυκλοφορίας των μεγάλων οδικών αρτηριών, που εκσυγχρονίζονται από τους οβολούς μας στους σταθμούς των διόδιων. Μέριμνα θα μπορούσαν να είχαν λάβει και οι ιθύνοντες των πολιτικών εξουσιών, που μπορούσαν να κυρήξουν αργία εργασίας και μετακινήσεων προ και όχι κατόπιν εορτής
Ζητείται Ελπίς στην ατομική μας ευθύνη
Έπειτα, ενημερωμένοι είμασταν και όλοι εμείς οι υπόλοιποι. Εμείς που μπορούσαμε να αποφύγουμε τις μετακινήσεις για μία και μοναδική δύσκολη (λόγω καιρού) μέρα. Εμείς, που δεν χρειαζόταν να πάμε τα παιδιά στο σχολείο την Δευτέρα. Που δεν χρειαζόταν να βγούμε για ψώνια, βόλτες, άσκοπες μετακινήσεις και παιχνίδια στα χιονοσκεπή βουνά. Εμείς, που θα μπορούσαμε να είχαμε φροντίσει νωρίτερα τις προμήθειες μας, την εναλλακτική μας θέρμανση, σε περίπτωση που κοπεί το ρεύμα. Εμείς, που μπορούσαμε να μείνουμε στα σπίτια μας μέχρι να περάσει η κακοκαιρία.
Τίποτα όμως από αυτά δεν συνέβη. Έτσι περίπου 3.500 άνθρωποι πέρασαν μία από τις χειρότερες νύχτες της ζωής τους, εγκλωβισμένοι στα αυτοκίνητά τους (πολλοί εννοείται πως μπορεί να μην είχαν κι άλλη επιλογή) στην Αττική οδό. Χρειάστηκε η βοήθεια του στρατού για να απελευθερωθούν. Αιτία για την εξωφρενική αυτή κατάσταση ήταν ότι η εποπτεύουσα εταιρία (καρπώνεται τα διόδια) δεν φρόντισε εγκαίρως να εποπτεύσει την κυκλοφορία στην Αττική οδό (τα βαρέα οχήματα γρήγορα ακινητοποιήθηκαν στο χιόνι) και άφησε τις εισόδους ανοιχτές, μέχρι που τα εγκλωβισμένα οχήματα έφτασαν τα 3000 περίπου.
Την ίδια νύχτα χιλιάδες άνθρωποι έζησαν το πολικό ψύχος στα σπίτια τους, χωρίς θέρμανση και ηλεκτρικό ρεύμα. Αιτία οι πάμπολλες διακοπές στο δίκτυο της ΔΕΗ και το γεγονός ότι δυσκολεύτηκαν να συντονιστούν τα γκρέιντερς που θα άνοιγαν δρόμο με τα συνεργεία του ΔΕΔΔΗΕ που θα έφτιαχναν τις βλάβες. Αποτέλεσμα: 24 περίπου ώρες παραμένει χωρίς ρεύμα η μισή Αττική. Συγκεκριμένα βλάβες υπάρχουν σε περιοχές όπως: Μεσόγεια, Γέρακας, Παλλήνη, Σπάτα, Πικέρμι, Μαραθώνας, Σχοινίας, Γραμματικό, Καλέντζι, Κερατέα, Λούτσα, Νέος Βουτζάς, Ανθούσα, Μάτι, Μαρούσι, Πεύκη, Κηφισιά, Νέο Ηράκλειο, Αχαρνές, Ψυχικό, Χαλάνδρι, Αγια Παρασκευή, Χολαργός, Διόνυσος, Νέα Φιλαδέλφεια, Βούλα, Γλυφάδα, Παλαιό Φάληρο, Άγιος Δημήτριος, Ηλιούπολη.
Συμπέρασμα: Ο ήρωας στο μυθιστόρημα του Αντώνη Σαμαράκη, διαβάζει συγχυσμένος την εφημερίδα. Οι μικρές αγγελίες γράφουν: ζητείται γραφομηχανή, τζιπ σε καλή κατάσταση, χαλί περσικό. Κόβει ένα χαρτί και γράφει την δική του ιδιόρρυθμη αγγελία: Ζητείται Ελπίς