Είναι ένα ερώτημα που απασχολεί την ανθρωπότητα από τότε που μάθαμε για τις μαύρες τρύπες λίγο περισσότερο από έναν αιώνα πριν: Πώς θα ήταν να βυθιζόμασταν πέρα από το σημείο χωρίς επιστροφή;
Δεν έχουμε ακόμα απάντηση, αλλά μια νέα προσομοίωση υπερυπολογιστή είναι η καλύτερη εικασία που έχουμε, με βάση τα τρέχοντα δεδομένα.
«Οι άνθρωποι ρωτούν συχνά για αυτό και η προσομοίωση αυτών των δύσκολων στη φαντασία διαδικασιών με βοηθά να συνδέσω τα μαθηματικά της σχετικότητας με τις πραγματικές συνέπειες στο πραγματικό Σύμπαν», λέει ο αστροφυσικός Jeremy Schnittman του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA.
«Έτσι προσομοίωσα δύο διαφορετικά σενάρια, ένα όπου μια κάμερα – ένα stand – in και ένα δεύτερο για έναν τολμηρό».
Σχηματισμένοι από τους πυρήνες τεράστιων νεκρών αστεριών που καταρρέουν υπό τη δική τους βαρύτητα, είναι τόσο πυκνοί που η ύλη τους συμπιέζεται σε ένα χώρο που είναι προς το παρόν απερίγραπτο για τη φυσική.