Στις 23 Ιουλίου συμπληρώνονται 28 χρόνια χωρίς την Αλίκη Βουγιουκλάκη, που άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 62 από καρκίνο. Σήμερα όμως, 20 Ιουλίου, η Αλίκη αν ζούσε θα γινόταν 87 ετών.
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Η γέννηση , τα χρόνια στο Μαρούσι και η δολοφονία του πατέρα της
Η Αλίκη γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1937, στο Μαρούσι Αττικής. Tρεις μέρες μετά αρρώστησε με πνευμονία, και αμέσως οι γονείς της φώναξαν ιερέα να την βαφτίσει. Το όνομα που της έδωσαν: Αλίκη – Σταματίνα.
Από μικρή, άρχισε να ονειρεύεται το “σανίδι”. Λάτρευε τη Μαίρη Πίκφορντ και την Γκρέτα Γκάρμπο. Μες στην Κατοχή, δολοφονείται ο πατέρας της. Το τραύμα ήταν πολύ μεγάλο και αναπάντεχο.
Πρωταγωνίστρια στο σχολείο – Φοιτήτρια της Δραματικής
Στο σχολείο διακρίνεται το πλούσιο υποκριτικό της ταλέντο – πρωταγωνιστεί στις περισσότερες θεατρικές, σχολικές παραστάσεις.
Στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, δίνει εξετάσεις κρυφά από την οικογένειά της, το 1952, αφού το επάγγελμα του ηθοποιού το θεωρούσαν ντροπή εκείνο τον καιρό. Η φοίτησή της στη σχολή αποκαλύπτεται. Η Αλίκη όμως ήξερε να παλεύει για τα όνειρά της. Και νίκησε. Τελείωσε τη σχολή, τον Ιούνιο του 1955, με «Λίαν Καλώς».
Ο πρώτος της ρόλος και η Ιουλιέτα του Σαίξπηρ
Το 1953 – 1954, ενώ είναι στο Β’ έτος της Δραματικής, παίρνει το μικρό ρόλο της Λουιζόν στον Κατά Φαντασίαν Ασθενή του Μολιέρου και μετά, τον ίδιο χρόνο το ρόλο της Ολυμπίας, στις Φουσκοθαλασσιές του Δημήτρη Μπόγρη. Το καλοκαίρι του 1954, πριν ακόμα τελειώσει τη δραματική σχολή, παίρνει το ρόλο της Ιουλιέτας στο έργο Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Σαίξπηρ, μετά την αποχώρηση της Συνοδινού από το θίασο. Το ρόλο, πρέπει να τον μάθει μόνο μέσα σε τρία μερόνυχτα! Και τον μαθαίνει…
Ο κινηματογράφος και ο πρώτος ρόλος στο θέατρο
Ακολουθεί Το Ποντικάκι το 1954, η πρώτη κινηματογραφική ταινία της Αλίκης, η συνεργασία της με το θίασο του Ν. Χατζίσκου που τελειώνει έπειτα από διαφωνίες, η συνεργασία της με το θίασο Κοτοπούλη, το θίασο της Κατερίνας και τέλος με το θίασο του Κ. Μουσούρη ο οποίος την έχρισε πρωταγωνίστρια.
Το θιασαρχικό της ντεμπούτο, το κάνει το 1962 με το έργο του Τζ. Μπέρναρντ Σω, Καίσαρας και Κλεοπάτρα. Εν τω μεταξύ γνωρίζεται με τον Φιλοποίμενα Φίνο, συνεργάζεται με την εταιρεία του, τη Φίνος-Φιλμ και μαζί κάνουν πολλές από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου. Το άστρο της μεσουρανεί…
Εθνική σταρ – 1ο Βραβείο ερμηνείας Α’ Γυναικείου ρόλου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Ολόκληρη η Ελλάδα βρίσκει στο πρόσωπο της Αλίκης Βουγιουκλάκη τα χρόνια της νιότης. Η Αλίκη είναι το πρώτο «είδωλο» που δημιουργείται και λατρεύεται όσο κανένας άλλος στη μεταπολεμική Ελλάδα. Το κοινό, ως ένδειξη της αγάπης που της τρέφει, την ονομάζει «εθνική σταρ»…
Το Σεπτέμβριο του 1960, η εξαιρετική ερμηνεία της στη Μανταλένα, της χαρίζει το 1ο Βραβείο ερμηνείας Α’ Γυναικείου ρόλου στο Α’ Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η ίδια ταινία εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών, όπου άφησε πάρα πολύ καλές εντυπώσεις.
Ο γάμος της με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και η γέννηση του γιου τους
Στις 18 Ιανουαρίου 1965 παντρεύεται τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, που ήταν συμφοιτητής της στη δραματική σχολή. Ο γάμος διαρκεί 9 χρόνια, ενώ καρπός του ήταν ο Γιάννης, γιος των δύο ηθοποιών.
Η τελευταία κινηματογραφική ταινία – Εισαγωγή του μιούζικαλ στην Ελλάδα
Η κινηματογραφική της παρουσία κλείνει το 1981 με το έργο Κατάσκοπος Νέλλη, σε μια εποχή που ο ελληνικός κινηματογράφος βρίσκεται σε μεγάλη παρακμή.
Από το 1975, η Αλίκη πρωτοτυπεί στον ελληνικό χώρο. Εισάγει το μιούζικαλ, άγνωστο μέχρι τότε στην Ελλάδα με το έργο Καμπίρια, του Νηλ Σάιμον, στον ομώνυμο ρόλο. Οι επιτυχίες διαδέχονται η μια την άλλη!
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Η Μελωδία της Ευτυχίας και το τέλος
Η θεατρική της παρουσία, κλείνει το 1996 με το έργο ”Η Μελωδία της Ευτυχίας”, των Ρότζερς και Χάμερσταϊν, στο ρόλο της Μαρίας.
Η Αλίκη, προσβάλλεται από καρκίνο καλπάζουσας μορφής. «Δεν το βάζω κάτω. Είμαι παλικάρι. Θα πολεμήσω και θα νικήσω»… Η αρρώστια όμως, την χτύπησε πισώπλατα. Ο θάνατός της, μόλις τρεις μέρες μετά τα γενέθλιά της, βύθισε στο πένθος ολόκληρη τη χώρα που γέλασε και έκλαψε με τους ρόλους της.