Το φιλί, μοιάζει μία απλή πράξη αγάπης αλλά στην πραγματικότητα η Επιστήμη απόδειξε πως είναι πολλά περισσότερα για τις ανάγκες της ψυχικής και συναισθηματικής ισορροπίας μας.
Ορμόνες και συμβατότητα
Επιστημονικά, τα φιλιά εξυπηρετούν διττό σκοπό: την επιλογή συντρόφου και τη διέγερση. Λειτουργεί ως ένα ισχυρό κοκτέιλ χημικών ουσιών που μπορεί να διεγείρει ένα σωρό ορμόνες και νευροδιαβιβαστές. Όταν δύο άνθρωποι κλείνουν τα χείλη τους, το σώμα τους απελευθερώνει ντοπαμίνη (που σχετίζεται με την ανταμοιβή και την επιθυμία), ωκυτοκίνη (την «ορμόνη του δεσμού») και σεροτονίνη (που συμβάλλει στα συναισθήματα ευτυχίας και ευεξίας).
Επιπλέον, η πράξη του φιλιού μπορεί επίσης να μειώσει την ορμόνη του στρες κορτιζόλη, προωθώντας την αίσθηση χαλάρωσης και προσκόλλησης.
Από εξελικτική άποψη, η ανταλλαγή σάλιου κατά τη διάρκεια ενός φιλιού επιτρέπει μια λεπτή, υποσυνείδητη μορφή αξιολόγησης του συντρόφου. Το σάλιο περιέχει ορμόνες όπως η τεστοστερόνη, οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν ή να ενισχύσουν τη διέγερση και να σηματοδοτήσουν τη σεξουαλική διαθεσιμότητα.
Το φιλί μπορεί επίσης να συμβάλει στη μείωση της αρτηριακής σας πίεσης προκαλώντας ταχύτερους χτύπους της καρδιάς σας, βελτιώνοντας έτσι την κυκλοφορία του αίματος
Η ανταλλαγή σάλιου κατά τη διάρκεια ενός φιλιού επιτρέπει μια λεπτή, υποσυνείδητη μορφή αξιολόγησης του συντρόφου
Μεταφέρει επίσης γενετικές πληροφορίες σχετικά με το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου. Όταν φιλάμε έναν πιθανό σύντροφο, μπορεί υποσυνείδητα να δοκιμάζουμε τη βιολογική συμβατότητά του μαζί μας.
Φερομόνες
Μια άλλη συναρπαστική θεωρία σχετικά με το γιατί οι άνθρωποι φιλιούνται περιστρέφεται γύρω από τις φερομόνες – τα αόρατα, άοσμα σωματίδια που εκκρίνουν τα ζώα για να επηρεάσουν τη συμπεριφορά άλλων μελών του είδους τους. Ενώ έχει επιβεβαιωθεί ότι πολλά ζώα χρησιμοποιούν φερομόνες για να επικοινωνούν και να προσελκύουν συντρόφους, δεν έχει ακόμη εξακριβωθεί πλήρως αν οι άνθρωποι κάνουν το ίδιο.
Ωστόσο, ορισμένοι επιστήμονες εικάζουν ότι η κοντινή απόσταση κατά τη διάρκεια του φιλιού μπορεί να μας επιτρέπει να λαμβάνουμε υποσυνείδητα τις φερομόνες του συντρόφου μας, επηρεάζοντας ενδεχομένως την έλξη μας προς αυτόν.
Πολλά ζώα χρησιμοποιούν φερομόνες για να επικοινωνούν και να προσελκύουν συντρόφους
Κοινωνικές και ψυχολογικές πτυχές
Τα φιλιά, ιδίως στο πλαίσιο των ρομαντικών σχέσεων, δεν έχουν να κάνουν μόνο με τη βιολογία και τις ορμόνες- έχουν επίσης βαθιά ριζωμένες ψυχολογικές και κοινωνικές προεκτάσεις.
Από ψυχολογική άποψη, το φιλί βοηθά στη δημιουργία και τη διατήρηση δεσμών με τους συντρόφους μας. Μπορεί να θεωρηθεί ως μια μορφή «συμπεριφοράς προσκόλλησης», παρόμοια με την αγκαλιά ή το κράτημα του χεριού. Αυτές οι πράξεις μειώνουν το άγχος και αυξάνουν τα συναισθήματα εμπιστοσύνης, ικανοποίησης και εγγύτητας σε μια σχέση.
Από κοινωνική άποψη, το φιλί είναι ένας πολιτισμικά αποδεκτός τρόπος έκφρασης διαφόρων συναισθημάτων, όπως η αγάπη, ο σεβασμός και η φιλία. Ενώ τα συγκεκριμένα έθιμα γύρω από το φιλί διαφέρουν ευρέως από πολιτισμό σε πολιτισμό, παραμένει μια καθολική μορφή ανθρώπινης συμπεριφοράς που ξεπερνά τα κοινωνικά και πολιτισμικά όρια.
Οφέλη στην υγεία
Το τακτικό φιλί μπορεί να ενισχύσει το ανοσοποιητικό σας σύστημα, εκθέτοντάς σας σε νέα μικρόβια. Μπορεί να βελτιώσει την υγεία των δοντιών σας αυξάνοντας τη ροή σάλιου, η οποία βοηθά στην απομάκρυνση της πλάκας. Το φιλί μπορεί επίσης να συμβάλει στη μείωση της αρτηριακής σας πίεσης προκαλώντας ταχύτερους χτύπους της καρδιάς σας, βελτιώνοντας έτσι την κυκλοφορία του αίματος.
Επιπλέον, η έξαρση των ενδορφινών και άλλων χαρούμενων ορμονών κατά τη διάρκεια ενός καλού φιλιού μπορεί να ανεβάσει τη διάθεση και μπορεί ακόμη και να ανακουφίσει τον πόνο.
Η δύναμη ενός φιλιού
Στη διασταύρωση της βιολογίας, της ψυχολογίας και του πολιτισμού βρίσκεται μια απλή αλλά ισχυρή πράξη: το φιλί. Είτε χρησιμοποιείται ως εργαλείο για την επιλογή συντρόφου, είτε ως ενισχυτής ορμονών, είτε ως έκφραση συναισθήματος, είτε ακόμη και ως δραστηριότητα που προάγει την υγεία, το φιλί αποτελεί αναμφίβολα σημαντικό μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας.
Η απλή πράξη του φιλιού υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης συμπεριφοράς και την περιπλοκότητα των βιολογικών και συναισθηματικών μας διεργασιών. Χρησιμεύει ως μια ισχυρή υπενθύμιση ότι πολλές από τις καθημερινές μας ενέργειες, όσο τετριμμένες και αν φαίνονται, είναι βαθιά ριζωμένες στην επιστήμη.