Ο Χάρης Σαπουντζάκης δεν είναι πια ανάμεσά μας. Σίγουρα όμως θα ήταν εξαιρετικά περήφανος αν μπορούσε να ακούσει τα από καρδιάς λόγια που είπαν όσοι θέλησαν να τον ξεπροβοδίσουν στην τελευταία του κατοικία την Παρασκευή 14 Ιουνίου στη Νέα Ιωνία.
Οι περισσότεροι νιώθουν και δηλώνουν “μαθητές” του. Επιφανείς σήμερα στα τοπικά αξιώματα της πόλης και του πολιτισμού της. Μία γενιά νεότερη που διαφεντεύει τις ιστορικές και πολιτικές παρακαταθήκες της προσφυγούπολης, καθώς μετεξελίσσεται σταδιακά σε σύγχρονο εμπορικό κέντρο.
Κοινό τους γνώρισμα πως όλοι μπολιάστηκαν καλοσύνη και σεβασμό για τη Νέα Ιωνία από τον Χάρη Σαπουντζάκη, τον άνθρωπο που αφιέρωσε όλες τις δυνάμεις του στην πρόοδο και τον αληθινό πολιτισμό της πόλης: αυτόν που σέβεται τις ιστορικές ρίζες και απλώνει κλαδιά καινούρια πάνω τους.
Τον άνθρωπο, που έφερε στη Νέα Ιωνία κορυφαίες προσωπικότητες της Τέχνης και του Πολιτισμού. Τον Δάσκαλο, που δίδαξε αγάπη και ομόνοια για το κοινό καλό και την προκοπή της Νέας Ιωνίας. Τον θεματοφύλακα, που έφτιαξε κάθε νοητή και πραγματική κιβωτό για να διαφυλάξει τα κειμήλια και την ιστορία των προσφύγων.
Η βαριά σκιά του Χάρη Σαπουντζάκη στους επιγόνους του
Η θλιβερή συγκυρία το καταμεσήμερο της Παρασκευής στο Μητροπολιτικό ναό των Αγίων Αναργύρων συγκέντρωσε γύρω από το φέρετρο του Χάρη Σαπουντζάκη, όλους τους διαχειριστές των κάθε λογής εξουσιών της πόλης. Όλοι τους συγκινημένοι κι όλοι τους ευεργετημένοι από τις διδαχές του. Όλοι τους ειλικρινά συντετριμμένοι από την απώλεια.
Σαν μία ανομολόγητη και αδήλωτη παραδοχή να κυριαρχούσε στο νεκρώσιμο τελετουργικό πως ο τελευταίος “μουσλίμ” της Νέας Ιωνίας, ο τελευταίος ευεργέτης που αφιέρωσε ολόψυχα τη ζωή του στην πόλη, χωρίς να προσδοκά θώκους και ανταλλάγματα, έφυγε. Κι ο θάνατός του σήμανε το τέλος μίας ολόκληρης εποχής.
Την επόμενη εποχή, που ξεκινά τώρα, θα τη διαχειριστούν οι επίγονοι του Χάρη Σαπουντζάκη και πάνω τους θα πέφτει διαρκώς η βαριά σκιά που είναι εφάμιλλη του έργου του. Ήδη το πρώτο τους “στοίχημα” είναι πόσο πιστά θα υπηρετήσουν τις διδαχές του και πόσο άδολα θα νοιαστούν για τη Νέα Ιωνία.
Στο αποτέλεσμα ωστόσο, δεν θα κριθεί το πόσο καλός δάσκαλος ήταν ο Χάρης Σαπουντζάκης, καθώς οι δικές του περγαμηνές θεωρούνται ήδη ανυπέρβλητες. Θα κριθεί όμως το πόσο καλοί μαθητές υπήρξαν, όσοι ευεργετήθηκαν να ζήσουν τον τρόπο που οραματιζόταν και έπραττε για το καλό της πόλης.
Ο Χάρης Σαπουντζάκης με τα λόγια του Λουκά Χριστοδούλου
Κορυφαία στιγμή της τελετής ήταν ο συγκλονιστικός επικήδειος που εκφώνησε ο πρόεδρος της Ένωσης Σπάρτης Μικράς Ασίας και στενός συνεργάτης του εκλειπόντος Λουκάς Χριστοδούλου. Το μεταφέρουμε αυτούσιο:
«Φοβερώτατον το του θανάτου μυστήριον».
Σεβασμιότατε, Κύριε Δήμαρχε, Αξιότιμοι φίλοι και φίλες, για κάποιους ανθρώπους το πέρασμά τους από τούτη τη ζωή ήταν και είναι σημαντικό και τα μάλα σημαδιακό. Κυρίαρχες προσωπικότητες, που επιβάλλουν με τη δύναμη της θέλησής τους αυτά που οραματίζονται, τις επιδιώξεις τους για το κοινό καλό αθόρυβα, μυητικά…
Και ένας τέτοιος οραματιστής ήταν ο δάσκαλός μας, Χάρης Σαπουντζάκης, για τον οποίο έλαχε στην ταπεινότητά μου τούτο το δυσάρεστο καθήκον, μα, ταυτόχρονα, υψίστη τιμή… δυο λόγια να πω, ένα στερνό αντίο.
Φίλε, δάσκαλε, αγαπημένε μας Πρόεδρε, Χάρη Σαπουντζάκη, όλοι εμείς κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ στη μεγαλοπρέπειά σου. Είναι για το μεγάλο έργο, που παραδίδεις σε μας, με θλίψη περισσή, γιατί η κοινωνία της Νέας Ιωνίας και συνολικά του προσφυγικού κόσμου στερείται της καταλυτικής παρουσίας σου.
Όλοι εμείς, που σε ζήσαμε από κοντά, μέλη μιας μεγάλης παρέας, αισθανόμαστε συγκλονισμένοι από τη μεγάλη σου απώλεια. Γι’ αυτόν τον λόγο προβληματίζομαι για το τι μπορεί να πει η ταπεινότητά μου, πώς να περιγράψει τη μεγάλη σου πορεία, τι να αναφέρει για τα έργα και τις ημέρες της δημιουργίας σου, είτε αυτό λέγεται Μικρασιατικός Πολιτισμός, είτε λέγεται ΚΕ.ΜΙ.ΠΟ., είτε λέγεται Ένωση Σπάρτης Μικράς Ασίας.
Επιτρέψτε μου, λοιπόν, φίλες και φίλοι, να το προσπαθήσω και να αποδώσω την πορεία της ζωής του όσο καλύτερα δύναμαι στα χρονικά περιθώρια ενός επικήδειου.
Απόγονος δεύτερης γενιάς προσφύγων, ο Χάρης Σαπουντζάκης, με γονείς Μικρασιάτες από τη Σπάρτη Πισιδίας και την Αττάλεια, από μικρός έζησε όχι μόνον την Κατοχή και τον Εμφύλιο, αλλά και την απώλεια του πατέρα του. Η μητέρα του (γνήσια Μικρασιάτισσα), η κυρά Κυριακή, δούλεψε σκληρά στα υφαντήρια της Νέας Ιωνίας για να τον μεγαλώσει και να δώσει έναν χρήσιμο άνθρωπο στην κοινωνία, αλλά και στην πόλη της Νέας Ιωνίας. Νομίζω ότι θα πρέπει να σε καμάρωνε από εκεί ψηλά όλα αυτά τα χρόνια, που μεγαλουργούσες με τις δράσεις σου.
Από νωρίς συμμετείχες όχι μόνο στα δρώμενα του αγαπημένου σου Συλλόγου, της Ένωσης Σπάρτης Μικράς Ασίας, αλλά άνοιξες τα φτερά σου και βοήθησες στην ίδρυση του μεγάλου συλλογικού οργάνου της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος, της Ο.Π.Σ.Ε.
Βέβαια, αξεπέραστη είναι η προσφορά σου για τα 35 χρόνια ως Πρόεδρος της Ενώσεως Σπάρτης, με επισφράγισμα την τιμητική διάκριση από την Ακαδημία Αθηνών το 1993, για τις πολυσχιδείς δράσεις της.
Έβγαλες την Ένωση Σπάρτης πέρα από τα στενά όρια της Νέας Ιωνίας.
Τι να πρωτοθυμηθούμε;
-Την έλευση του Παναγιοτάτου Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου στη Νέα Ιωνία και στον Σύλλογό μας;
-Τις προσκυνηματικές επισκέψεις στις αλησμόνητες πατρίδες και στη γενέτειρα των προγόνων μας, Σπάρτη της Πισιδίας;
-Τις δεκάδες ομιλίες σου για τις αλησμόνητες πατρίδες και την εγκατάσταση των Σπαρταλήδων στη Νέα Ιωνία;
-Τη συμμετοχή σου σε συνέδρια και συμπόσια στην Αλεξανδρούπολη, στον Βόλο, στην Καισαριανή;
Συμμετείχες στα τοπικά δρώμενα, είτε ως Αντιδήμαρχος Παιδείας, είτε ως Πρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου, είτε ως δημοτικός σύμβουλος.
Και ακόμη, το μικρό σου παιδί, το ΚΕ.ΜΙ.ΠΟ., με τη διοργάνωση επιστημονικών συμποσίων και δεκάδων άλλων εκδηλώσεων.
Βέβαια, είχες τη χαρά να συναντήσεις στη ζωή σου και να συμμετάσχεις σε τιμητικές βραβεύσεις, όπως:
-Για τη Νάνσυ Χόρτον (κόρη του Αμερικανού Προξένου George Horton κατά τις ημέρες της καταστροφής της Σμύρνης).
-Για τη μεγάλη Ελληνίδα, την Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ.
-Αλλά και για τον μεγάλο Σμυρνιό, Ακαδημαϊκό Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο.
Είχες τη χαρά να υποδεχθείς σε αντίστοιχες εκδηλώσεις δύο Προέδρους της Ελληνικής Δημοκρατίας: Τον Κάρολο Παπούλια και τον Προκόπη Παυλόπουλο.
Αγαπημένε μας Πρόεδρε, αγαπημένε μας δάσκαλε, πάνω από όλα ήσουν ΔΑΣΚΑΛΟΣ, με κεφαλαία γράμματα. Έχουν να το λένε όλοι για την ξεχωριστή μόρφωσή σου, αλλά και το πάθος σου να βοηθήσεις ειδικές ομάδες να ενταχθούν σε μια καλύτερη κοινωνία. Από όπου πέρασες, φίλοι και συνεργάτες έχουν να λένε για σένα τα καλύτερα λόγια. Τα παιδαγωγικά συστήματα που εφάρμοσες, έγιναν φόρμες για όλη την Ελλάδα.
Σε έχουν τιμήσει για την προσφορά σου και το δημιουργικό σου έργο δεκάδες πολιτιστικά και προσφυγικά σωματεία. Αξίζει να αναφερθούμε, βέβαια, στις δύο μεγαλύτερες. Τα παράσημα, που σου απένειμαν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ.κ. Ιερώνυμος και ο Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας κ.κ. Γαβριήλ για την προσφορά σου στην κοινωνία και στον Μικρασιατικό Πολιτισμό.
Σήμερα, αυτή τη ζεστή μέρα του εφετινού καλοκαιριού, ήρθαμε εδώ εκατοντάδες φίλοι για να σε αποχαιρετήσουμε. Για να σε ευχαριστήσουμε. Για να σου απευθύνουμε το ύστατε χαίρε.
Για να σε ευχαριστήσουμε γι’ αυτά που προσέφερες στη πόλη της καρδιάς σου, τη Νέα Ιωνία μας, και τον Πολιτισμό της.
Τώρα, εκεί ψηλά που θα πας, είμαι σίγουρος ότι θα συναντήσεις πολλούς καλούς Ιωνιώτες, καλούς σου φίλους, που είτε τους γνώρισες, είτε θα ήθελες να τους έχεις γνωρίσει, γιατί έχεις συγγράψει γι’ αυτούς. Θα έχετε πολλά να πείτε. Πολιτιστικά, πολιτικά, αθλητικά, κοινωνικά… Θα συναντήσεις τον Μένιο Φιλήντα, τον Αλέξανδρο Δελμούζο, τον Νίκο Μηλιώρη, τη Νίτσα Παραρά, τον Κοσμά Νικολαΐδη, τον Χρυσάφη Δουβλίδη, τον Χρίστο Ρουμελιωτάκη, τον Γιώργο Μιχαηλίδη, τον Νίκο Ξανθόπουλο, τον Βασίλη Βασιλειάδη, τον ΠΑΣΙΡΟ, τον Νίκο Βουλγαρέλη, τον Σουγιούλ, τον Άκη Σμυρναίο, τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Δαμιανό Κοκκινίδη, τον Θεόδωρο Κυρκίδη, τον Τάκη Σινόπουλο, τον Βασίλη Στεριάδη, αλλά και τον Κυριάκο Κιοφτερτζή, τον Γιάννη Δομνάκη, τον Κλεάνθη Μαρόπουλο, τον Στέλιο Σκευοφύλακα, τον Αντώνη Σαπουντζάκη, τον Παπαϊωακείμ Πεσματζόγλου, τον Μητροπολίτη Πατάρων Μελέτιο και τόσους άλλους Ιωνιώτες, που θα έχουν σχηματίσει την Ιωνιώτικη παροικία του Παραδείσου.
Αγαπητέ μου Πρόεδρε, η ταπεινότητά μου σε κατατάσσει μεταξύ των τριών πλέον αξιόλογων ανθρώπων, δεύτερης γενιάς προσφύγων, για αυτά που προσέφερες στην πατρίδα μας και στην πόλη μας.
Ως Πρόεδρος της Ένωσης Σπάρτης Μικράς Ασίας, εκ μέρους των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, αλλά και των μελών του Συλλόγου, θέλω να σου απευθύνω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για αυτά που έκανες για τον Σύλλογο και για αυτά που άφησες ως παρακαταθήκη.
Τα συλλυπητήριά μας και καλό κουράγιο θα ήθελα να απευθύνω στη σύζυγό σου Χαρίκλεια και στα τρία σου παιδιά: Κυριακή, Δαμιανό και Ιωάννα.
Αιώνια σου η μνήμη.».
Ροή Ειδήσεων:
- Πόση ζέστη αντέχει ο ανθρώπινος οργανισμός – Έρευνα για την ανώτερη κρίσιμη θερμοκρασία
- Κυριάκος Μητσοτάκης στην Κ.Ο. της ΝΔ: Αν το δέντρο δεν ψιλώνει οι ρίζες έχουν ξεραθεί
- Εθνικό Μητρώο Ζώων Συντροφιάς: Αναζητήσεις και υιοθεσίες αδέσποτων στο pet.gov.gr
- Φωτιά εκδηλώθηκε στις Αφίδνες – Σπεύδουν ισχυρές δυνάμεις της Πυροσβεστικής
- Δρόμο στους πεζούς ανοίγει ο Δήμος Ηρακλείου σε κεντρικές πλατείες και εμπορικά σημεία
