Γνωρίζοντας την Κάκια Δρούτσα, ένιωθες αμέσως πόσο πληθωρικός άνθρωπος ήταν. Αν διαφωνούσε μαζί σου το φώναζε, με εκείνη τη δυνατή φωνή της που σκέπαζε εύκολα τις άλλες. Τη θυμάμαι στ’ αυτιά μου από τη δεκαετία του 80, πριν σπουδάσει Σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού. Τότε που ακόμα το οικογενειακό Φροντιστήριο ήταν στην οδό Γρηγορίου του Ε’ στη Νέα Ιωνία.
Η Κάκια βρισκόταν συχνά στο χώρο κι είχε το δικό της τρόπο να προσεγγίζει τα παιδιά. Άλλοτε τα νουθετούσε για τις ζαβολιές τους κι άλλοτε τα κοίταζε αφοπλιστικά στοργικά, μ’ αυτό το βλέμμα που μόνο οι μανάδες υιοθετούν με τα χρόνια. Έτσι ακριβώς κοιτούσε και τον Σταύρο της. Προστατευτικά και αγαπησιάρικα. Πλευρά που κρατούσε καλοκρυμμένη, κάτω από τις πιο φασαριόζικες που άφηνε στην επιφάνεια.
Θυμάμαι τα εντυπωσιακά μακριά μαλλιά της. Ανέμιζαν σαν υποσχετική. Δυο μέτρα γυναίκα και στα παιδικά μου μάτια ψήλωνε ένα μέτρο ακόμα. Πάντα καλοντυμένη, πάντα αεικίνητη, πάντα τρεχάτη. Λες και την κυνηγούσε από τα νιάτα της διαρκώς η ζωή.
Την ξανασυνάντησα 35 χρόνια μετά κι ήταν ο ίδιος φλογερός άνθρωπος. Γεμάτη πάθος και ενέργεια. Ακατάλυτη και ασίγαστη. Πληθωρική και ουσιαστική με ένα δικό της μοναδικό τρόπο. Εκεί που οι άλλοι μασούσαν τα λόγια τους, εκείνη μόστραρε την αλήθεια της και γελούσε δυνατά.
Ένας αξιαγάπητος δηλωσίας, που διαρκώς διάλεγε στρατόπεδο και καλούσε τους πάντες να τοποθετηθούν. Με ποιό κόμμα, με ποιά ομάδα, με ποια παράταξη, για ποιά μάχη, με ποιό τίμημα. Όσα είχε διαλέξει τα στήριζε, με τον σπάνιο τρόπο που το κάνουν όσοι έχουν ψυχή για ξόδεμα. Άοκνα, πεισματάρικα και θαρρετά.
Η Κάκια Δρούτσα είχε ένα δικό της πολύπλοκο αξιακό σύστημα. Της άρεσαν τα πεδία των μαχών. Αυτά που στήνει η ζωή και σε καλεί σε εθελουσία είσοδο. Όχι οι μάχες οι αναγκαστικές του καθενός αλλά εκείνες που θέλουν μαγκιά για να τις διαλέξεις και να σε διαλέξουν. Δεν έχασε καμία τέτοια μάχη. Ήξερε να κυκλώνει τους στόχους της και τελικά να τους κατακτά. Επίμονα και αφοσιωμένα.
Κράτησε πλάι της μία θαυμάσια οικογένεια, έσφιξε στην αγκαλιά της δύο υπέροχα εγγονάκια, ηγήθηκε της τοπικής Οργάνωσης του κόμματος που πίστεψε, απέδειξε ότι ο ενεργός δημότης εμπλέκεται με την Αυτοδιοίκηση και έθεσε υποψηφιότητα για το Δήμο Νέας Ιωνίας.
Η Κάκια πλούτισε εκθετικά γνώσεις και γνωριμίες, αγκάλιασε πολλούς φίλους και φρόντισε πολλά ζώα. Μοίρασε απλόχερα αγάπη, χαμόγελα, δύναμη και βοήθεια, όπου και όσο μπορούσε.
Μέχρι χθες, που ξαφνικά μας άφησε όλους εμβρόντητους. Γιατί ακόμη κι αυτή τη μάχη πιστέψαμε πως θα την κέρδιζε. Αλλά ήταν άνιση, τελικά. Το τελευταίο αντίο θα το ακούσει στον Ιερό Ναό του Προφήτη Ηλία της Ροδόπολης, στο Διόνυσο, το μεσημέρι του Σαββάτου. Ώρα 13.00
Καλό σου ταξίδι, Κάκια και κουράγιο σε όσους θλίβει η απουσία σου!!!
Μαριάννα Κορνάρου