Οι πρώτες Δημοτικές εκλογές στη Νέα Ιωνία ταυτίζονται ιστορικά με το “βάπτισμα” ψήφου των γυναικών στη χώρα. Το κλίμα εκείνης της ιστορικής αναμέτρησης αλλά και όσα ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια στις κάλπες των Δημοτικών αρχών της Νέας Ιωνίας αποτύπωσε σε άρθρο του ο δάσκαλος που κρατά άσβεστη τη μνήμη της πόλης, ο Χάρης Σαπουντζάκης
(Αναδημοσίευση από το περιοδικό “ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ & ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ Ν. ΙΩΝΙΑΣ 2002”, του αείμνηστου Βασίλη Μαγκαναδέλλη)
Όλα άρχισαν το 1934, όταν ο συνοικισμός Ποδαράδων των ξεριζωμένων της Ανατολής (Β. Δ/γμα από 18.1.1934, ΦΕΚ 22/18, 1/34 τεύχος Α’) ονομαζόταν δήμος και αποχωριζόταν από το Δήμο της Αθήνας. Έτσι ήταν απαραίτητο όπως και σε 2-3 ακόμη συνοικισμούς της Αθήνας, που έγιναν Δήμοι, να τελεστούν δημοτικές εκλογές για την εκλογή τοπικών αρχόντων.
Α) Οι πρώτες εκλογές ορίστηκαν για την Κυριακή, 11 Φεβρουαρίου 1934. Δικαίωμα ψήφου είχαν 4.000 περίπου εκλογείς (και μεταξύ αυτών μόνο 300 γυναίκες). Βέβαια η Νέα Ιωνία του 1934 δεν ήταν η σημερινή. Δεν υπήρχε Καλογρέζα (τότε ήταν κοινότητα, με το όνομα «Βυζάντιον». Δεν υπήρχε, φυσικά η Αλσούπολη, ένα μεγάλο μέρος από το κομμάτι Λαζάρου (ανήκε στο Ηράκλειο).
Τα εκλογικά τμήματα όλα κι όλα ήταν 5 (2 στο Ιστορικό κέντρο, 2 στην Ελευθερούπολη και 1 στη Σαφράμπολη, όπου ψήφιζε κι ο Περισσός).
Παρά τα στενά χρονικά πλαίσια αναπτύχθηκε έντονα προεκλογικός αγώνας, αφού ούτε λίγο ούτε πολύ, υπήρχαν 7 συνδυασμοί με ένα σύνολο 150 υποψηφίων δημοτικών συμβούλων, όλων ανδρών!
Για την ιστορία αναφέρουμε ότι υποψήφιοι δήμαρχοι ήταν οι εξής: Γεώργιος Φελέκης, Κυριάκος Κιοφτερτζής, Γαβριήλ Τσακίρης, Αθανάσιος Διακάκης, Παντελής Ανδριτσάκης, Χαρίτων Πολάτογλου και Μιχάλης Τζεβράς.
Η πρώτη Κυριακή δεν ανέδειξε νικητή με απόλυτη πλειοψηφία. Πρώτος ήρθε ο Κιοφτερτζής και δεύτερος ο Φελέκης.
Η δεύτερη Κυριακή δεν ήταν η επομένη Κυριακή, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά η Κυριακή 1η Απριλίου 1934! To τι έγινε στο μεσοδιάστημα αυτό δεν περιγράφεται! Φοβερή κόντρα, αλληλοκατηγορίες, συγκεντρώσεις με φανατισμό, δηλώσεις κι αντιδηλώσεις.
Τελικά στην επαναληπτική εκλογή μεταξύ των δύο πρώτων υπερίσχυσε (με το 60%, περίπου) ο Φελέκης, που εξέφραζε τη φιλελεύθερη παράταξη, έναντι (40%) του Κιοφτερτζή που εξέφραζε τους λαϊκούς!
Όμως ο Φελέκης, ο πρώτος δήμαρχος Νέας Ιωνίας, ελάχιστα έμεινε στο δημαρχείο (στεγαζόταν στο κτίριο της γωνίας Μ. Ασίας και Α. Κάλβου, δίπλα στο σημερινό κατάστημα Καπασακάλογλου), ως συμμετάσχων στο Βενιζελικό κίνημα των Σαράφη, Τσιγάντε, Δεμέστιχα, που απέτυχε, συνελήφθη το Μάρτιο του 1935 και φυλακίστηκε αρκετό διάστημα. Τη θέση του κατέλαβε ως δημαρχεύων ο Ι. Ριζογιαννόπουλος. Ξαναγύρισε στο δήμο, αλλά στο μεταξύ ήρθε η δικτατορία του Μεταξά (4 Αυγούστου 1936) και παύτηκε οριστικά!
Β) Ακολούθησε η μακρά περίοδος των διορισμένων και των κατοχικών δημάρχων, για να φτάσουμε στις πρώτες μεταπολεμικές δημοτικές εκλογές, που έγιναν την Κυριακή, 15 Απριλίου 1951.
Μέσα στο βαρύ μετακατοχικό κλίμα της εποχής, με περιορισμένη την δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης και μ’ ένα περίεργο «δημαρχαιρεσιακό» σύστημα, όπου ο δήμαρχος εκλεγόταν από τις ψήφους 18 τακτικών και 18 αναπληρωματικών συμβούλων, που βέβαια κατέβαιναν υπό τη σημαία υποψηφίων δημάρχων, σχηματίστηκαν 3 δημοτικές παρατάξεις: ο «Ακομμάτιστος συνδυασμός» της δημοτικής αναπλάσεως του Κυρ. Κιοφτερτζή, ο «Προοδευτικός συνδυασμός» του Γεωργ. Φελέκη και ο συνδυασμός του Β. Δημόπουλου.
Oι δύο πρώτοι είναι πολύ γνωστοί, αλλά κι ο τρίτος δεν είναι άγνωστος. Υπήρξε στα πράγματα προπολεμικά και είχε διατελέσει και διορισμένος δήμαρχος μεταπολεμικά. Μερικοί θέλουν να πουν ότι οι αρχές πίεσαν το Δημόπουλο να αποτραβηχτεί για να μην ξαναχάσει ο Κιοφτερτζής από τον Φελέκη. Αν κοιτάξει κανείς τα αποτελέσματα: Κιοφτερτζής: 6.784 ψήφοι, Φελέκης: 4.960 και Δημόπουλος: 757, ίσως και να έχουν δίκιο . Αυτό όμως δεν μειώνει τη δυναμική του Κιοφτερτζή που γρήγορα απέδειξε ότι και τα προσόντα και τη βούληση είχε να γίνει σπουδαίος δήμαρχος, αφού και γνώστης των θεμάτων ήταν και οργανωτικός ήταν και πειθώ διέθετε.
Το περίεργο αυτό σύστημα έβγαλε δήμαρχο τον Κυριάκο Κιοφτερτζή και δημοτικούς συμβούλους όλους, μα όλους, από το συνδυασμό του! Ο Φελέκης δεν έβγαλε ούτε ένα σύμβουλο! Αλλά δε φάνηκε να τον πολυήθελαν και οι δικοί του, γιατί στο συνδυασμό του (ψηφίζονταν με σταυρό οι δήμαρχοι, τότε) ήρθε μόλις 10ος στη σειρά!… ενώ ο Κιοφτερτζής όχι μόνον ήρθε πρώτος, αλλά πήρε και κάπου … 150 ψήφους από τους άλλους, αφού επιτρέπονταν διαγραφές και προσθήκες στα ψηφοδέλτια!
Γ) Οι επόμενες δημοτικές εκλογές έγιναν την Κυριακή, 21 Νοεμβρίου, 1954. Με δεδομένο το πολιτικό κλίμα που είχε δραματικά αλλάξει, ύστερα από τις εκλογές του 1952 που τις κέρδισε ο Α. Παπάγος, ενώ ΕΠΕΚ και Φιλελεύθεροι είχαν σχεδόν συντριβεί, αλλά και το αξιόλογο έργο, που ήδη είχε επιτελεστεί, ιδιαίτερα στην ύδρευση και στην οδοποιϊα από τον Κιοφτερτζή, η επανεκλογή του εθεωρείτο εύκολη. Όμως τελικά δεν ήταν.
Εμφανίζεται για πρώτη φορά η Αριστερά με δικό της συνδιασμό , τον “Ιωνία Αναμόρφωση” και επικεφαλής ένα δοκιμασμένο στους αγώνες και τις εκλογές στέλεχός της, το Γιάννη Αμπατζόγλου. Τρίτος συνδυασμός είναι η “Πρόνοια – πρόοδος” του Κοσμά Νικολαϊδη, αρχικά προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου και μετά γνωστού αντικιοφτερτζικού. Ο Κιοφτερτζής παίρνει 7.068 ψήφους, σχεδόν το 50%! Ο Γιάννης Αμπατζόγλου, που διαμαρτυρόταν για νοθεία, παίρνει το 41% (5.786 ) κι ο Κοσμάς Νικολαϊδης το 9% ( 1.500 ). Αυτή τη φορά το σύστημα έχει αλλάξει κι ο Αμπατζόγλου παίρνει το 1/4 των δημοτικών συμβούλων (σύνολο συμβούλων: 25 ). Ο Νικολαϊδης δεν εκλέγεται ούτε σύμβουλος.
Δ) Τα πράγματα αλλάζουν και πάλι στις επόμενες εκλογές (5 Απριλίου 1959).΄Εχουμε πάλι νέο εκλογικό σύστημα, με έμμεση εκλογή δημάρχου, αλλά κι αναλογικότερη εκπροσώπηση. Ο Γ. Αμπατζόγλου βγαίνει από το προσκήνιο. Στη θέση του εμφανίζεται από τον κεντρώο χώρο ο απόστρατος ταξίαρχος της χωροφυλακής Δημ . Καμάρης. Επανεμφανίζεται για άλλη μια φορά κι ο Β. Δημόπουλος.
Ο Κιοφτερτζής, που έχει εδραιωθεί και με το έργο του, αλλά και την προώθηση του στην ΚΕΔΚΕ της εποχής, θα πάρει μιαν απρόσμενη ρεβάνς.
Θα συγκεντρώσει 11.909 ψήφους, δηλαδή το 54%! και θα εκλέξει 14 συμβούλους. Ο Καμάρης, παρά τη στήριξη του Αμπατζόγλου και της Αριστεράς, θα πάρει 8.795 ψήφους (αλλά ο ίδιος προσωπικά, γιατί πάλι σταυρώνονταν και οι δήμαρχοι, μόνον 4.212 ψήφους, δείγμα του ότι δεν έπεισε, δεν “τράβηξε”) και θα βγάλει 10 συμβούλους. Ο Β. Δημόπουλος με 990 ψήφους επέτυχε να εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος ο ίδιος.
Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ήταν τουλάχιστον το αναλογικότερο σύστημα, απ’ όσα ίσχυσαν, έως σήμερα!
Ε) Οι επόμενες εκλογές (Κυριακή, 5 Ιουλίου 1964) σήμαναν το τέλος της εποχής Κιοφτερτζή και την αρχή της “βασιλείας” του Γιάννη Δομνάκη. Έχουμε πια μπεί στην αξέχαστη εκείνη δεκαετία του 60. Καινούριος άνεμος φυσάει!
Ο Γ. Παπανδρέου έχει κερδίσει τις εκλογές και το κέντρο είναι στην κυβέρνηση. Ο Κ. Καραμανλής έχει φύγει στο Παρίσι. Στους πρώτους μήνες αυτής της αλλαγής γίνονται οι εκλογές για πρώτη φορά μέσα στο κατακαλόκαιρο: τότε ακόμη δεν είχαν… θεσμοθετηθεί τα “μπάνια του λαού”.
Ο Κυριάκος Κιοφτερτζής είναι ήδη δήμαρχος επί 15 χρόνια. Πολλά, πάρα πολλά και μάλιστα σ ένα δήμο κεντρώων κι αριστερών.
Η Αριστερά κατεβάζει ένα δυναμικό ψηφοδέλτιο μ’ επικεφαλής το Γιάννη Δομνάκη. Τίτλος του συνδυασμού: Δημοκρατική Συνεργασία. Ο Κιοφτερτζής επιμένει, πιστεύοντας ότι θα ξεπεράσει το 40% (τόσο χρειαζόταν τότε) και θα πάρει τις εκλογές από την πρώτη Κυριακή! Και υπάρχουν και 2 υποψήφιοι του κέντρου, οι: Παύλος Αντωνίου και Μ. Μανδάλακας και βέβαια ο Βασ. Δημόπουλος.
Η νίκη του Δομνάκη είναι μεγάλη. Παίρνει το 50,84% των ψήφων (13.102 ψήφοι), ο Κιοφτερτζής μένει στο 35% (9.000 ψήφοι), ο Παύλος Αντωνίου το 6.25% (1,632 ψήφοι), ο Β. Δημόπουλος το 4,35% (1,119) και ο Μιχ. Μανδάλακας το 3,61% (904 ψήφοι).
Ο Δομνάκης βγάζει 17 συμβούλους. Ο Κιοφτερτζής 8, οι άλλοι, φυσιολογικά, κανέναν. Πρώτος σύμβουλος του Δομνάκη, ο Γ. Αμπατζόγλου, που ονομάζεται αναπληρωτής δημάρχου. Δεν περίμενε αυτή την ήττα ο Κιοφτερτζής, και μάλιστα τόσο βαριά! Χάνει την ψυχραιμία του, αρνείται ν’ αντιπολιτευθεί και ουσιαστικά αποτραβιέται.
Δεν είχε πολλή τύχη όμως στην πρώτη θητεία του ο Δομνάκης. Γίνεται η Δικτακτορία των Απριλιανών το 1967. Και βέβαια παύεται μαζί με τους συμβούλους του. Μεταξύ αυτών κι ο Χρήστος Ρουμελιωτάκης, που θα μείνει στην εξορία ολόκληρη σχεδόν την περίοδο της Χούντας. Ο μόνος ίσως για τόσο διάστημα.
Στο διάστημα της 7ετίας είχαμε βέβαια διορισμένους δημάρχους. Κανείς δεν θα περίμενε όμως ο Κυριάκος Κιοφτερτζής να δεχτεί να γίνει δήμαρχος της χούντας! Τόση λοιπόν ήταν η πίκρα του από την αποτυχία στις εκλογές του 1964; Πέθανε ενώ δημάρχευε το 1970.
ΣΤ) Οι πρώτες Δημοτικές εκλογές με την μεταπολίτευση ορίζονται για την Κυριακή, 30 Μαρτίου 1975. Είχαν βέβαια προηγηθεί οι βουλευτικές εκλογές του 1974 που έδωσαν πανηγυρικά τη νίκη στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, με το απλησίαστο εκείνο 54, 27% . Ο Ανδρέας Παπανδρέου παίρνει με το ΠΑΣΟΚ το 13,5% . Ο Γιάννης Δομνάκης με βασικό πυρήνα τις αριστερές δυνάμεις συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ.
Ένας παλαίμαχος του Κέντρου, που όμως ήταν βασικό στέλεχος του Κιοφτερτζή, ο Χρυσάφης Δουβλίδης θέλει να καλύψει το χώρο του κέντρου, ενώ ο πολιτικός μηχανικός Στέφανος Ιωακειμίδης ηγείται ψηφοδελτίου της δεξιάς.
Η «Δημοκρατική Συνεργασία» γίνεται «Δημοκρατική Ενότητα» και σαρώνει κυριολεκτικά! Παίρνει το μεγαλύτερο, στα χρονικά, ποσοστό: 63,2% και 18.105 ψήφους! Ο Ιωακειμίδης συγκεντρώνει 6.100 ψήφους και ο Δουβλίδης 4.484. Ο Δομνάκης βγάζει 17 δημοτικούς συμβούλους κι ο Ιωακειμίδης 8. Ο Δουβλίδης κανέναν!
Δυο δημοτικοί σύμβουλοι ξεχωρίζουν: Ο Γιάννης Αμπατζόγλου κι ο Γιάννης Χαραλάμπους. Ο πρώτος θα ονομαστεί αναπληρωτής δημάρχου κι ο Γιάννης Χαραλάμπους, πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου (1977).
Περίοδος εξάρσεως ζυμώσεων, κινητοποιήσεων, ψηφισμάτων επί παντός επιστητού. Η πόλη χάνει τη βιομηχανία κι η αντιπαροχή εξαφανίζει τις προσφυγικές κατοικίες. Ποδονίφτης και Γιαμπουρλάς σκεπάζονται.
Ζ) Το σκηνικό δεν αλλάζει σχεδόν καθόλου και στις επόμενες δημοτικές εκλογές. (Κυριακή, 16 Οκτωβρίου 1978). Η εκλογή του δημάρχου είναι άμεση. Έδρες βγάζουν μόνον οι δύο πρώτοι συνδυασμοί.
Για πρώτη φορά κατεβαίνει ο βιομήχανος Γιώργος Περτσεμλίδης με την «Ιωνική Ένωση». Θα είναι πάλι και πάλι υποψήφιος σ’ όλες τις επόμενες εκλογές (1982, 86, 90, 94), για να εκλεγεί, επιτέλους, το 1998!
Ο Γιάννης Δομνάκης με τη «Δημοκρατική Συνεργασία» θα πάρει το 56,79% των ψήφων (17.307 ψήφοι), ο Στέφανος Ιωακειμίδης, το 22,46% και ο Γιώργος Περτσεμλίδης το πολύ ενθαρρυντικό 19%.
17 συμβούλους βγάζει ο Δομνάκης. Πρώτος με περίπου 2.500 ψήφους ο Γιάννης Χαραλάμπους. 8 έδρες ο Ιωακειμίδης, με πρώτη τη θυγατέρα του Κυρ. Κιοφτερτζή, την Αικατερίνη, που παίρνει 1.078 σταυρούς! Πρώτος από τον Περτσεμλίδη είναι ο Γιάννης Χειμωνίδης με 871 σταυρούς. Πολλούς, πάρα πολλούς, που όμως δεν θα τον ονομάσουν δημοτικό σύμβουλο, όπως δεν τον είχαν ονομάσει και στις προηγούμενες εκλογές που ήταν πρώτος πάλι με 690 σταυρούς στο συνδυασμό Δουβλίδη! Δυο φορές πρώτος σε ψηφοδέλτια και με ελάχιστα πιο αναλογική εκπροσώπηση σίγουρα έδιναν έδρες! Ο μέγας άτυχος!
Στην 4ετία 1978-82, η Νέα Ιωνία ανήκει στους δήμους με τα περισσότερα προβλήματα καθώς η κάθετη αύξηση του πληθυσμού κι η άναρχη δόμηση έχουν αρχίσει να εξαφανίζουν ελεύθερους χώρους και πράσινο.
Ο Γ. Χαραλάμπους θα μείνει άλλες δύο φορές πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, ωσότου μετακινηθεί στην κεντρική πολιτική σκηνή κι εκλεγεί βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ. Πρόεδρος το 1982 θα εκλεγεί κι η Όλγα Κατημερτζή. Ήταν τότε η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος αλλά και η νεότερη. Ήδη για τις επικείμενες εκλογές του Οκτώβρη θα είναι και η μοναδική στην ιστορία μας υποψήφια γυναίκα ως Δήμαρχος!
Η) Οι εκλογές του 1982 (πρώτη Κυριακή, 17 Οκτωβρίου και Επαναληπτική 24 Οκτωβρίου 1982) είναι ασφαλώς οι εκλογές που θα μείνουν στην ιστορία για το σασπένς, την αγωνία τους, αφού το Γιάννη Δομνάκη και το Χρήστο Ρουμελιωτάκη, που προτείνεται και υποστηρίζουν από το ΠΑΣΟΚ αλλά κι άλλες δυνάμεις της αριστεράς τους χώρισαν τη δεύτερη Κυριακή, μόνο 116 ψήφοι!..
Τις εκλογές έχει κερδίσει πλέον θριαμβευτικά ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ. Έτσι, τώρα και η κάθοδος του ενιαίου ψηφοδελτίου που σάρωνε στις προηγούμενες εκλογές είναι αδύνατη.
Ο Χρήστος Ρουμελιωτάκης προέρχεται από το χώρο της Ε.Δ.Α. Η ιστορία του είναι γνωστή και τα προγνωστικά τον θέλουν νικητή, αφού είχε τόσο πλατιά κομματική υποστήριξη. Όμως, η ελλιπής προετοιμασία και ένα κλίμα πόλωσης δίνουν πάλι τη νίκη στο Γιάννη Δομνάκη έστω και οριακά!
Την πρώτη Κυριακή ο Γ. Δομνάκης με τη «Δημοκρατική Συνεργασία» κρατήθηκε ψηλά (41,9% – 13.251 ψήφοι, έναντι 35,7% – 11.286 του Χρήστου Ρουμελιωτάκη και της «Δημοκρατικής Ενότητας», όπως λεγόταν η παράταξή του.
Ο Γ. Περτσεμλίδης με την «Ιωνική Ένωση» μάλλον έχασε, σε σχέση με την πρώτη του εμφάνιση. Αν και μόνος στο χώρο της δεξιάς (βέβαια δήλωνε ανεξάρτητος) πήρε το 20,9% – 6.619 ψήφους.
Η μεγάλη μάχη δίνεται τη δεύτερη Κυριακή, όταν ανασυντάσσονται οι δυνάμεις του Ρουμελιωτάκη και με αρκετή, αφανή στήριξη από τον Περτσεμλίδη, φτάνει σε απόσταση αναπνοής (Δομνάκης 16.199 ψήφοι και 49,82%! Για 116 ψήφους, όλες κι όλες κρίθηκε η μεγάλη μάχη.
Έτσι και με το νέο πια σύστημα που ισχύει έως σήμερα ο Δομνάκης εκλέγει 15 συμβούλους, ο Ρουμελιωτάκης 7, ο Περτσεμλίδης 3.
Αυτή η 4/ετία ήταν η τελευταία του Δομνάκη. Ήταν φανερό ότι το Κ.Κ.Ε. θ’ απέσυρε την υποστήριξή του.
Θ) Έτσι, στις επόμενες εκλογές (Κυριακή 14/10/86 και Κυριακή 21/10/86) θα υποστηριχθεί ο Ηρακλής Γκότσης, αντιδήμαρχος ως τότε αλλά όχι ιδιαίτερα γνωστός.
Το ΠΑΣΟΚ δίνει άλλη μια φορά τη στήριξή του στο Χρήστο Ρουμελιωτάκη. Η Ν. Δημοκρατία υποδεικνύει Νίκο Καμπουλάκη, ενώ ο Γ. Περτσεμλίδης επιμένει ως ανεξάρτητος!
Η εκλογή αυτή φάνηκε πολύ εύκολη για τον Γκότση, που δεν είχε βέβαια τη δημοτικότητα του Δομνάκη!
Όταν συνδέεται η Τοπική Αυτοδιοίκηση με την πολιτική είναι επόμενο να υπάρχουν επιπτώσεις. Το ΠΑΣΟΚ είχε πάρει για 2η φορά τις εκλογές, αλλά ήδη είχε αρχίσει μια γκρίνια.
Την πρώτη Κυριακή ο Γκότσης παίρνει σημαντική διαφορά απρόβλεπτη (13.746 ψήφοι -37,7%). Ο Ρουμελιωτάκης μένει πολύ πίσω (10.858 ψήφοι – 31,2%). Ο Ν. Καμπουλάκης έρχεται τρίτος (16,8% – 5.867 ψήφοι) κι ο Γ. Περτσεμλίδης τέταρτος (14,1% – 4.910 ψήφοι). Πάντα ως ανεξάρτητος!
Με δεδομένη τη στήριξη του ΚΚΕ τη δεύτερη Κυριακή από τη Ν. Δημοκρατία, φαινόμενο που εμφανίζεται για πρώτη φορά, είναι πια φανερό ότι ο Γκότσης θα κάνει περίπατο. Και κάνει. (Παίρνει το 55% των ψήφων). Η ήττα για τον Ρουμελιωτάκη είναι σοβαρή. Δεν μπορεί να ελπίζει σε νέα στήριξη. Ο Γκότσης βγάζει 15 Δημ. Συμβούλους, ο Ρουμελιωτάκης 6, ο Καμπουλάκης 2, ο Περτσεμλίδης 2.
Έχουν μεσολαβήσει σημαντικά πολιτικά γεγονότα. Το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει τις εκλογές και με ευκαιρία το σκάνδαλο Κοσκωτά ο Ανδρέας Παπανδρέου βρίσκεται στη θέση του κατηγορούμενου κι ολόκληρο το κόμμα του είναι στη γωνία.
Ι) Οι Δημοτικές Εκλογές του Οκτώβρη του 1990 (1η Κυριακή 14/10 και δεύτερη 21/10/1990) μοιάζει να οδηγούν σε αναβίωση της συμμαχίας «Δημοκρατική Ενότητα» με τη «Δημοκρατική Συνεργασία» και υποψήφιο δήμαρχο τον Γκότση.
Όμως, έρχονται τα πάνω κάτω στην ιστορική εκείνη συνέλευση των κομματικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ στον «Αστέρα», αρχές του Σεπτέμβρη. Λιγότερο από ένα μήνα πριν τις εκλογές! Αποφασίζεται η αυτόνομη κάθοδος υπό τον Πέτρο Μπουρδούκο! Δημοτικός Σύμβουλος τότε ο Πέτρος ήταν από τους πιο δυνατούς στο χώρο των θεμάτων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Στην παράταξη που συγκροτείται άρον-άρον μετέχουν πολλοί καινούργιοι υποψήφιοι, γνωστοί στην Ν. Ιωνία και μη κομματικοί. Η «Δημοκρατική Ενότητα» δεν ποντάρεται όμως ως φαβορί. Κάθε άλλο. Δεν είναι καν αουτσάιντερ. Κι όμως, κερδίζει! Στον πρώτο γύρο ο Μπουρδούκος συγκεντρώνει 14.100 ψήφους. Το 40,3%. Τηρουμένων των αναλογιών πρόκειται για θρίαμβο. Η ΔΗΠΙ (Δημοκρατική Προοδευτική Ιωνία) του Γκότση βλέπει να μειώνονται δραματικά οι ψήφοι της. Παίρνει το 28,32% (9.888 ψήφοι). Η «Ιωνική Ένωση» με το Γιώργο Περτσεμλίδη έρχεται Τρίτη (9.349 ψήφοι -26,78%) και θα ήταν δεύτερη αν δεν υπήρχε ο συνδυασμός «Ιωνική Αλληλεγγύη» του Α. Μιχαηλίδη που παίρνει ένα κρίσιμο 2,48% (868 ψήφοι).
Για πρώτη φορά εμφανίζεται η Οικολογική Ριζοσπαστική Ιωνία, που αποσπά 2% (700 ψήφους).
Καλά ως εδώ. Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ έδειξαν ότι όταν είναι στη γωνία συσπειρώνονται καλύτερα. Υπήρχαν και οι ψήφοι των προσωπικοτήτων.
Όμως, ο δεύτερος γύρος έχει πάντα τα δικά του. Τι θα κάνει η Νέα Δημοκρατία; Τι θα κάνει ο Περτσεμλίδης;
Η άνετη νίκη της πρώτης Κυριακής μετατράπηκε σε μια μάχη στήθος με στήθος. Τελικά, επικράτησε ο Μπουρδούκος με 51,66% (17.099 ψήφοι) έναντι 48,34% του Γκότση (15.998).
Η Αριστερά αφού διοίκησε επί 18 χρόνια το Δήμο, συνεργαζόμενη ή μόνη, παραχωρούσε τη θέση της σε δημοτική παράταξη που βασικά στήριζε το ΠΑΣΟΚ, αλλά είχε και αρκετά στελέχη με ευρεία κοινωνική αναφορά.
Ο Μπουρδούκος εξέλεξε 15 συμβούλους, και πρώτον το Χρήστο Ρουμελιωτάκη, ο οποίος στις δημαιρεσίες βγήκε με το ακατάρριπτο 25-0 ψήφων πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Ο Γκότσης 6. Ο Περτσεμλίδης 4 συμβούλους.
Στην 4/ετία αυτή ισορρόπησαν, θα έλεγε κανείς, τα πράγματα. Υπήρχε κυβέρνηση Ν. Δημοκρατίας (ως το 1993) και τα κομματικά στο Δήμο, για πρώτη φορά, είχαν υποχωρήσει απ’ όλες τις πλευρές.
ΙΑ) Όμως, η «καλή» αυτή 4/ετία δεν είχε συνέχεια. Οι επόμενες εκλογές (Κυριακή 16/10 και Κυριακή 23/10/94) είχαν μεγάλη ένταση.
Στον πρώτο γύρο η «Δημοκρατική Ενότητα» με τον Μπουρδούκο παίρνει 12.508 ψήφους και 37%. Ο Γ. Περτσεμλίδης 10.419 και 30,8%, ο Γκότσης 8.102 και 23,9%. Ο Αγγ. Μελεμενής υποστηριζόμενος από τον Συνασπισμό 2.296 και 6.7% και οι Οικολόγοι 555 και 1.6%.
Για πρώτη φορά η Αριστερά υποχωρεί στην Τρίτη θέση!
Ο δεύτερος γύρος αναμένεται με μεγάλη αγωνία, ώσπου την Παρασκευή, 2 μέρες πριν, ανοίγουν οι καταρράκτες του ουρανού και ξεσπά μια πρωτοφανής καταιγίδα. Χαλασμός κόσμου. Ο Ποδονίφτης πλημμυρίζει. Υπάρχουν 2 νεκροί, εκατοντάδες σπίτια, μαγαζιά, βιοτεχνίες και βιομηχανίες παθαίνουν τεράστιες ζημιές.
Ο χείμαρρος παρασύρει διακόσια τόσα αυτοκίνητα! Οι τηλεοράσεις εγκαθίστανται στη Νέα Ιωνία και η πόλη μας μονοπωλεί το ενδιαφέρον του κόσμου!
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο γίνεται ο β΄ γύρος! Ο Μπουρδούκος συγκεντρώνει το 51,8% (15.050 ψήφους) κι ο Περτσεμλίδης το 48,2% (14.412). Παρ’ ότι υπάρχει μια καθαρή διαφορά 600 τόσων ψήφων ο Περτσεμλίδης προσφεύγει στη Δικαιοσύνη ότι έγινε νοθεία! Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά στη Ν. Ιωνία. Οι δημαιρεσίες αναβάλλονται και ορίζονται για την Κυριακή, 31 Ιανουαρίου 1995, αφού, βέβαια, χάσει την προσφυγή ο Περτσεμλίδης.
Στο διάστημα αυτό αλλάζουν πολλά. Παρουσιάζεται σχίσμα στην παράταξη Μπουρδούκου. Έτσι, ο προτεινόμενος πρόεδρος Δημ. Συμβουλίου (Χάρης Σαπουντζάκης) παίρνει 14 ψήφους κι ο ψηφιζόμενος από ορισμένα μέλη της Ενότητας και όλη την αντιπολίτευση Μιχ. Ανδριγιαννάκης 17, εκλεγόμενος Πρόεδρος!
ΙΒ) Παρά τις προσπάθειες και τη σχετική ανάκαμψη η παράταξη Μπουρδούκου δε συνήλθε από το πλήγμα και τη διχόνοια και τα πράγματα οδηγήθηκαν στις εκλογές του 1998 (Κυριακή 11/10/1998 και Κυριακή 18/10/1998) με διάσπαση, καθώς ιδρύθηκε η “Ιωνία η πόλη μας” με επικεφαλής το Χρήστο Ρουμελιωτάκη, η οποία ουσιαστικά αφαίρεσε τη νίκη, αφού πήρε ένα κρίσιμο 13% στον πρώτο γύρο, ενώ ο Μπουρδούκος συγκέντρωσε 28%.
Όπως, ίσως, αντιληφθήκατε, οι δημοτικοί σύμβουλοι είναι πλέον 31 και όχι 25. Ο Μπουρδούκος έχει 19. Ο Περτσεμλίδης 7. Ο Γκότσης 4 και ο Άγγελος Μελεμενής 1. Στις εκλογές αυτές ο Γιώργος Περτσεμλίδης είναι ο θριαμβευτής. Παίρνει 30,8% στον πρώτο γύρο (10.064 ψήφοι) και περνά στο δεύτερο ως επικεφαλής.Αυτές οι εκλογές μοιάζουν κάπως με τις πρώτες-πρώτες εκλογές του 1934! Αφού, όπως τότε, έτσι και τώρα υπάρχουν 7 υποψήφιοι!
Ιδού τα αποτελέσματα αναλυτικά!
1ος γύρος
1. Γ. Περτσεμλίδης 10.064 ψήφοι, 30,8%
2. Π. Μπουρδούκος 9.194 ψήφοι, 28%
3. Χ. Ρουμελιωτάκης 4.287 ψήφοι, 13,1%
4. Παν. Τσουκαλάς (ΔΗΠΙ) 4.193 ψήφοι, 12,81%
5. Ηρ. Γκότσης (ΔΑΣΙ) 4.124 ψήφοι, 12,60%
6. Αδέσμ. Δημ. Κίνηση (Δαμιανίδης) 463 ψήφοι, 1,39%
7. Δημ. Κοινωνική Κίνηση 395 ψήφοι, 1,20%
2ος γύρος
1. Ιωνική Ένωση (Περτσεμλίδης) 16.410 ψήφοι (56%)
2. Δημ. Ενότητα (Μπουρδούκος) 13.119 ψήφοι (44%)
Ο Γιώργος Περτσεμλίδης στην 6η του συνεχή προσπάθεια είχε, επιτέλους, ονομασθεί δήμαρχος! Δεν του έφερε, όμως, ευτυχία.
Τα γεγονότα είναι γνωστά. Ο χρόνος πολύ πρόσφατος και δεοντολογικά δεν επιτρέπεται να επιμείνουμε. Πικραμένος κι άρρωστος θα υποβάλει 7 μήνες πριν το τέλος της θητείας του την παραίτησή του. Δήμαρχος θα γίνει για 15 μέρες ο Βασ. Ντεκελές και μετά από ψηφοφορία στη δημοτική ομάδα (11-5) θα εκλεγεί ο Ανδρέας Καφετζής.